Vesso(-di-dos-grano)
Vicia disperma
Fabaceae Leguminosae
Nom en français : Vesce à deux graines.
Descripcioun :La vesso-di-dos-grano trachis dins li tepiero seco, ermas e champino de Prouvènço séusouso. Fai de pichòti dóusso bruno un cop maduro, caupènt dos grano. Se recounèis peréu à si grapo de flour vióuleto o bluio de dos à sièis flour pourtado sus un long pecou, pamens pu court que la fueio proche. Li fueio soun acabado pèr uno vediho e li dos sepalo de darrié soun soun bèn mai courtet (e remounton) que li tres de davans (fotò).
Usanço :Ramenten qu'èi pas counseia de manja de grano de vesso, que soun empouisounanto e dounon uno malautié néuroulougico, lou latirisme (presènci d'ODAP).
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Vicia
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 4 à 5 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Remarco : Noun
Mars à mai
Liò : Tepiero seco
- Ermas
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Vicia disperma DC., 1813
Espargo(-di-fueio-primo)
Asparagus tenuifolius
Asparagaceae
Nom en français : Asperge à feuilles étroites.
Descripcioun :Aquesto espargo, raro au nostre, sèmblo proun à l'espargo-fèro. Pamens li fueio soun mai primo e li flour soun pourtado pèr un long pecou. Flouris à la primo au contro de sa cousino.
Usanço :A li mémi prouprieta que l'espargo-fèro.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 0,7 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Asparagus
Famiho : Asparagaceae
Ordre : Aspargales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 4 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 1200 m
Aparado : Noun
Abriéu à jun
Liò : Blachiero
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Asparagus tenuifolius Lam., 1783